“siz hiç büyük bir yanlışa düştüğünüzü hissettiniz mi?
ben hissettim
öl oldum”
ucu bucağı gözükmeyen denizlerde sonsuzluk hissi insana naif bir huzur katar. bitmeyecek olana yolculuğun çekiciliği. bazen hayata dair ufak düşünsel yolculuklara çıkarsınız. herkesin kariyer dediği bu “ufak” yolculuklar aslında pek de önemli değildir bize göre. ama insanlar sizi onun üzerinden tanımlar, böler, çarpar falan filan.
işte hayatımızın bu en saçma yolculuğunda aslında en fazla yalnız kalırız. aşık olmak, terk edilmek falan bir yerde koymaz da bu yolda tek başına kalmak insana koyar, yorar…
en mühimi de seçtiğin yolda o kadar tökezleyip yanlış yolda yanlış şeritte ilerlemek.. siz hiç böyle olduğunu hissettiniz mi? ben hissettim. yanlış yolda olduğumdan falan eminlikten değil de, öyle olması ihtimalinden.. epey korkar oldum.
ama bu yolda karşılaşılan dostluklar en kayda değer, yaşanmaya değer oluyor..
ben dostlarımda en çok neyi görünce sevinir dururum biliyor musunuz?
yaşama karşı naifliklerini.olumsuz anlarda dik durma zorunluluğunda kendilerini hissetmemeleri ve kendilerini bırakmalarını.. hafiften omuzlarının çökmesini..
ben yaşama karşı dik durma anlayışına karşıyım.. omzumuz çökecekse varsın çöksün..
Archive for April, 2011
2
bizim evde balinalar yaşıyor biliyor musun olric?
bir gün bakmışsın topluca kıyıya vurmuşuz…
herkes bilmez, her insan bir öykü
her yüzdeki çizgi bir mısra eder
ben dün baktım aynaya olric
gözümün altında birkaç adam gördüm: çizgiçizgi
alnımda babamı
dudaklarımda sevdiğim adamı gördüm
gözlerime bakamadım olric
gözlerim yaşlı.
“yüksek sesle dinleme bu şarkıları”
yikanmakistemeyencocuk 