bir romanın kahramanı saydığımız günlerdi
kendimizi
kendimiz; kendi kendine sarhoş olan iki ayrı gül
sonra büyük bir bahçe açıldı içimize
bahçede mısralar okuyan bülbüller
kar topu atıyoruz üstlerine
fotoğrafları güzel çıksın diye
çünkü güller siyahtı
bülbüller de beyaz olmalıydı
zira anı bu, eski bir resimden alıntı:
bir gece kar yağdı
ayrı ayrı
kadın masayı donattı gelmeyenlere
adam yine de yalnızdı
yikanmakistemeyencocuk 