>– çalışma masasının üzerini kitaplardan çok ilaçlar kaplayınca beni de bir rehavet sardı. elimde ıhlamur, pijamalarımla terleyip atacağım hastalığa bıraktım kendimi.
anladım ki kendimi bir şeye bırakasım varmış, ne kadar çok sıkmışım, gerilmişim….
antibiyotik kafası iyi geldi bana tüm dertleri unuttum. uyuyorum sürekli. üstüne bir de kar yağmaz mı?
“kar neden yağmaz, kaaar?”
akp’ye karşı içiyoruz heraketına evden antibiyotik içerek destek oldum.
— çok hoş küçük bir not defteri aldım geçen D&R’dan. entel olmak gerçekten masraflı arkadaş. o not defteri ile oturup yazacağın mekanlarda bir fincan kahve ne kadardır diye düşündüm. sonra üçü bir arada ve dağınık odam hayat kurtardı.
— liberal olup her şeyden kurtulasım var. solcu olmak eziyetli bir iş. konur sokakta tüm imza kampanyalarına katılmak zorundaymışım gibi vicdan yapıyorum misal (hoş katılmıyorum) ama içime oturuyor sonra. hele feminist olmak daha da zor. öyle geniş olacaksın, ayrıntılara takılıp hayatını kederli yaşayacaksın. bir hocam vardı lisede, pür liberal. mezun olunca gel demişti. bak yol da açık diyorum kendime. sonra sol tarafımdan bir yumruk yiyorum ve uyanıyorum. ter içindeyim.
— bizim ayaklarımız bağlıymış, öyle demişti falcı. ama aklımız da başka yerlerdeymiş. hayyam’ın pergeli gibi yani:
“Sevgili, seninle ben pergel gibiyiz: İki başımız var, bir tek bedenimiz. Ne kadar dönersem döneyim çevrende: Er geç baş başa verecek değil miyiz?”
yikanmakistemeyencocuk 