>
Bak gizlisi saklısı kalmadı günümüzün
Gözlerin sabahın sekizinde bana açık
Ne günah işlediysek yarı yarıya
c.s
Archive for June, 2010
>
seni sevmem
bu savaşı
kesintiye uğratmaz
ama ordan bakma!
bu, werther’in
leş kanını
gül kılar.
ah muhsin ünlü
>- hadi ya gerçekten geldi mi? şehir efsanesine dönmüştü.
– döndü “yarın giden adam”.
Ankaraydayım, beş dakika sonra yanında olacaktım. kalbimdeki çarpıntıyı umursamamaya çalıştım. Konur sokakta bir kafede beklediğini söyledi. yürüdüm… yürüdüm de bitmedi sanki o yol.
ve sonunda oradaydım, bakındım, bakındım…. geçen bir buçuk seneye bakındığım gibi.
kavuşmak; böyle bir şeymiş. ne yapacağını şaşırmak. ikimizin de eli ayağına dolandı. sarılamadık bile. artık sorgulamaktan vazgeçtim ayrılığı da, olanları da, hatırladıklarımı da. yanımdaydı “yarın giden adam”…
birkaç mekan değiştirdik, yengesi, yeğenleri ve arkadaşı vardı. onlar gitti biz kaldık. öylece kaldık. kaldığımız yerden başladık. ama zaman, almıştı çok şeyi bizden. yine de ona tutunduk, gelecek olana… deyim yerindeyse, yangının külünü yeniden yaktık. ee peki?
tuhaf … bir varmış bir yokmuş…
>
“kelimeler albayım, bazı anlamlara gelmiyor” (oğuz atay/tehlikeli oyunlar)
böğüre böğüre. içimdekilerin hepsi çıksın, bir şey kalsın istemiyorum. fazla durdular, durdukça içimi yaktılar. ne var ne yok şimdi bilemiyorum. epeyce bir şey işte. yutkunamıyorum, nefes alamıyorum. gözlerime doluyor, kabul etmiyorum hiçbirini. fena halde canımı acıtıyor.
– öldürmek güzel şey değil. diyorum
– kimseyi öldürmedim. diyor
haklı. ama öldürebilirsin. anlatamıyorum.
bir başkasına;
– gel artık, bağırayım, ağlayayım, bitsin. diyorum
yok artık. kendi halime bakmalıyım. iki kelimeye muhtacım. olmaz.
sahiden olmaz mı?
yikanmakistemeyencocuk 