>zor(h)anım

>

gündelik hayatın akışında yapman gereken zorunluluklar ne kadar çok vaktimizi alıyor. Yemek, tuvalet, uyku, yolculuk ve gereksiz konuşmalar…
hele bir de buna mesai eklenince gün bitiyor.
çalışmanın zorunluluğu, yani özel hayattan ayrılır bir kamusallığı/ statü ilişkisi kuşkusuz bu lanet olası kapitalizm ile ilişkili.herkesle yaşanan farklı zamanlar/ farklı öznellikler var.
ne can sıkıcı, farklı kimliklerde yaşamaya çalışmak;
yedi aydır “hanım” olmaya alışamadım; gerçi “san” fena değil…. (japoncada bey-bayan anlamında)
Önümüzdeki günlerde daha az parçalanan eski yaşamıma (kabuğuma) döneceğim. Sevinmekle birlikte bu zorunluluklara alışmış olmak tuhafıma gidiyor. demek ki yıllarca çalışsak kaptırıvereceğiz başka bir kimliğe.
ne yapalım hayat, yani zorunluluklar!